Lekturze klasycznego kryminału towarzyszą zwykle rosnące aż do ostatniej niemal strony emocje i ciekawość: kto zabił?, natomiast pitaval, w każdym razie ten "krakowski", skonstruowany jest tak, żeby na podstawie wybranych spraw zobrazować tło i kwestie społeczne emblematyczne dla danej epoki. Mnie bardzo ta perspektywa odpowiada i ze względu na ten aspekt sięgam czasami po tego rodzaju lektury.
Widzimy otwarty grób, w którym pochowano trzy osoby, ale jedna z nich nie wydaje się martwa, bo podaje kopertę lub dokument jakiejś zamożnej, sądząc po ubraniu i biżuterii, kobiecie (lub go od niej przyjmuje). Po prawej stronie mamy jeszcze trzy kobiety, a w głębi postać klęczącą przed ołtarzem lub innym grobowcem. Co tu się wydarzyło?
Nie pamiętam, kiedy dokładnie poznałam mojego męża, nawet nad rokiem musiałabym się zastanowić (facepalm), przypuszczam jednak, że nigdy nie zapomnę dnia, w którym musiałam przejść na dietę bezglutenową. Oba wydarzenia dzieli sporo lat, a łączy to, że małżeństwo i dieta są na zawsze. O ile nie powstanie lek na celiakię.