Skoro osoba z celiakią ma stan zapalny w jelicie cienkim i uszkodzoną błonę śluzową tegoż jelita, to można by się spodziewać, że powinna ciągle odczuwać bóle brzucha i mieć poważne problemy z trawieniem. Okazuje się, że niekoniecznie, czego ja sama jestem przykładem.
Satyra na szorujący po dnie poziom debaty publicznej, napisana i wyreżyserowana z subtelnością bliższą twórcy Wenus z Willendorfu niż autorowi Wenus z Milo.
Celiak to z jednej strony świetny gość: przyjeżdża z własnym jedzeniem, co przy dzisiejszych cenach żywności (oraz wody, prądu i gazu, niezbędnych do jej przetworzenia) może mieć niebagatelne znaczenie. Z drugiej gospodarze mogą poczuć się nieco dziwnie i niekomfortowo w sytuacji, w której okazywanie własnej gościnności, i to jeszcze w święta, trzeba ograniczyć do udostępnienia odrobiny miejsca w lodówce i kilku naczyń do podgrzania i podania bezglutenowych posiłków. Cóż, powoli się z tym wszystkim oswajamy.